Hugo Kołłątaj

Żył w latach 1750 – 1812.
Był jednym z najświatlejszych Polaków w okresie oświecenia. Miał swój udział w tworzeniu Konstytucji 3 Maja.
Interesowało go prawo, teologia, ekonomika, bibliotekarstwo, przyroda, geografia, geologia, kartografia. Dobrze znane mu były Włochy, zwiedził je niemalże całe, poznał kulturę i specyfikę życia. W czasach Sejmu Wielkiego działał wraz z gronem polityków i publicystów.
Z jego inicjatywy powstała tzw. Kuźnica Kołłątajowska będąca grupą polityczną, której celem było kształtowanie życia społeczeństwa wedle praw oświeceniowych. W 1790 roku ogłosił Prawo polityczne narodu polskiego, pracę, która była rozwinięciem projektu Konstytucji. Zawsze naczelnym jego hasłem było dobro kraju i chęć jego zreformowania. Zmarł nagle, niespodziewanie podczas pracy. W ostatniej drodze towarzyszyli mu tylko najbliżsi przyjaciele……Szybko zapomniano gdzie znajduje się jego grób. Pozostało tylko serce Kołłątaja, które do dziś spoczywa w kościele we wsi Wiśniowa w byłym województwie sandomierskim.

KALENDARIUM

1.04.1750 – Dederkały, narodziny Hugona Kołłątaja; syna Marianny i Antoniego

1761 – nauka w Krakowie, studia w seminarium duchownym

1771-1775 – podróże zagraniczne

1776 – msza prymicyjna w Dederkałach

październik 1776 – praca w sekcji Komisji Edukacji Narodowej

1783 – rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego

1786 – wyjazd z Krakowa na Litwę (objęcie funkcji referendarza litewskiego)

1788 – pierwsze dzieło literackie – Listy Anonima

1791 – podkanclerzy koronny

1792 – udział w pracach Sejmu Czteroletniego; wyjazd do Saksonii

1794 – powrót do kraju – napisanie Uniwersału połanieckiego

1794-1802 – aresztowanie i więzienie w Galicji przez Austriaków

1803 – pobyt w Berehu pod Krzemieńcem; praca z Tadeuszem Czackim nad tworzeniem Liceum Krzemienieckiego

1807-1808 – więzienie w Moskwie

1808 – powrót do kraju

28 .02.1812 – śmierć w Warszawie